آتشگاه ماربین یادگار ساسانیان

آتشگاه ماربین یادگار ساسانیان

     ابن حقول در سده چهارم هجری قمری می گوید"در اینجا پشت بزرگی چون کوه است که بر آن قلعه ای و آتشکده ای است و می گویند آتش آن از آتش های ازلی است مراقبین این آتش و دربانان آن زردشتی ها می باشند که همه ثروتمند و متمولند..." ابن حقول آخرین فردیست که از روشن بودن آتش خبر داد.

در تاریخ آمده که این آتشگاه توسط تهمورث ساخته شد و یکی از 7 آتشکده مهم ساسانیان است . 

این آتشگاه برفراز کوهی مسلط به روستاهای اطراف در کنار زاینده رود بنا شده و یکی از مکان های تاریخی و دیدنی اصفهان است . ارتفاع کوهی که این بنا بر آن ساخته شده 100متر است.

این بنا در دوران پهلوی بازسازی شده که کتیبه ها سال 1352 را نمایش می دهند. ولی در حال حاضر به این بنا توجه نمی شود و سوراخهایی در دیوار ها توسط گنج یابان ایجاد شده و متاسفانه گردشگران خود باید را را برای بالا رفتند بیابند و نبود راه مشخص باعث می شود در مواقعی که هوا بارانیست سرعت تخریب بیشتر شود.

صادق هدایت در کتابِ اصفهان نصف جهان دربارهٔ آن چنین نوشته‌است:

کوه آتشگاه، روز آبادیش، شکوه مخصوص داشته‌است. این پرستشگاه مانند مسجد و کلیسا دورش دیوار نداشته و چیزی را از کسی نمی‌پوشانیده. مانند آتش؛ سره و پاکیزه بوده. همان آتش جاودان نماینده پاکیزگی و زیبایی که به سوی آسمان زبانه می‌کشیده و در شب‌های تار، از دور، دل‌های افسرده را قوت می‌داده و از نزدیک، با پیچ و خمِ دلربا، با روانِ انسان گفتگو می‌کرده.