top-header
سفر نامه گواتمالا، آمریکای مرکزی

سفر نامه گواتمالا، آمریکای مرکزی

ما ایرانی ها برای سفر به گواتمالا نیاز به ویزا داریم و گواتمالا در ایران سفارتی ندارد و برای گرفتن ویزای این کشور باید یک سفر اضافه هم به کشور ترکیه و یا امارات انجام دهیم زیرا تنها سفارت های فعال برای اخذ ویزای این کشور در این دو کشور ذکر شده قرار دارند.

سفر نامه گواتمالا، آمریکای مرکزی

ایرانی ها در قسمت دسته بندی گرفتن ویزا گواتمالاسیتی در درجه سی قرار دارند و زمان اخذ ویزا حداقل دو هفته و حداکثر دو ماه می باشد.

کشور گواتمالا

کشوری جمهوری و با مساحت ۱۰۹ هزار کیلومتر مربع است. کشوری که مساحتش به اندازه ی شهر اصفهان ایران می باشد.

گواتمالا با کشورهای هندوراس، السالوادور، مکزیک و بلیز همسایه است و از سمت شرق به دریای کارائیب و از جنوب هم سواحل زیادی در اقیانوس آرام راه دارد.

این کشور زمانی تحت استعمار کشور اسپانیا بوده است و در قسمت وسط پرچم تاریخ به استقلال رسیدن این کشور را می بینید. این کشور پس از استقلال از اسپانیا تحت سلطه ی امپراتوری مکزیک رفت و توسط دیکتاتورهای کمپانی یونایتد فروت اداره می‌شد.

گواتمالا، حکومت دیکتاتورهای زمین‌داران بود و در سال ۱۹۵۰ جاکوبو آربنز رئیس ‌جمهور این کشور زمینهای زیادی را مصادره کرد و بین روستاییان تقسیم کرد و در نهایت با کمک نظامی های آمریکا و به دست ارتش که او را به کمونیست بودن متهم کرده بودند از سمت خود برکنار شد.

در قرن بیست گواتمالا دچار یک جنگ داخلی 36 ساله شد و سرانجام نظامیان این کشور توانستند بسیاری از قبیله ها و روستاهای چپگراها را نابود کنند و پس از جنگ داخلی کشور رو به پیشرفت اقتصادی رفت و 21 نوامبر 1945 عضو سازمان ملل متحد شد.

گواتمالا پر جمعیت ترین کشور آمریکای مرکزی است و 18 میلیون جمعیت دارد.

دین اکثریت مردم مسیحی است وزبان رسمی کشور اسپانیایی می باشد. در گواتمالا سرخپوستانی با نژاد

مایا

زندگی می کنند.

محصولات صادراتی گواتمالا، قهوه، شکر و موز است. نرخ بیسوادی در این کشور بسیار بالا است و یکی از فقیرترین کشورهای آمریکای مرکزی بشمار می رود.

حتما قبل از سفر به گواتمالا قرص ضد مالاریا مصرف کنید و مراقب پشه مالاریا باشید.

شهر آنتیگوا یکی از شهرهای قدیمی و زیبا توریستی آمریکای مرکزی می باشد. شاید اولین چیزی که در این شهر توجه شما را جلب کند مامورانی باشند که با اسلحه های بزرگ در حال انجام وظیفه هستند.

واحد پول این کشور کِتال می باشد و حتما توجه داشته باشید که تبدیل پول توی گواتمالا کار راحتی نیست.

در این شهر کسی انگلیسی بلد نیست و به سختی می شود با مردم آنتیگوا ارتباط برقرار کرد. شما می توانید در اطراف پارک سنترال یا پلازا مایور از یک شرکت خدمات موبایل سیم کارت تهیه کنید. تعدادی از توریستان طبیعت گرد و ماجراجو در این شهر به دیدن قله آتشفشانی آکاتِنانگو می روند و میتوانند فوران های سرخ رنگ را ببینند.

در گواتمالا می توانید انسان هایی یک دل و همفکر و مهربانی را ببینید که با وجود سختی ها در بهشتی زیبا زندگی می کنند.

در روزها هوا بسیار گرم است انقدر گرم که شب ها با وجو پشه ها نمی توان ملافه ی نازکی روی خود کشید.

انقدر تابش آفتاب داغ است که گرمای آفتاب بر روی پوست خود احساس می کنید.

در کشور گواتمالا حتما باید به دیدن تیکال و جنگل های شمالی آن بروید و از شهر باستانی مایاها نیز دیدن کنید.

در جنگل های گرم و مرطوب استان پتن، جایی نزدیک مرز بلیز و مکزیک ده ها معبد و خرابه مختلف وجود دادر که دیدن همه ی آن ها ساعت ها طول می کشد.

وارد پارک تیکال در این منطقه شوید و از دیدن درخت های بلند و حیواناتی مانند میمون و سمور و پرنده های گوناگون لذت ببرید. انرژی این پارک به شدت بالاست به طوری که می توانید چندین ساعت بی وقفه و در سکوت در این پارک قدم بزنید و به معبد برسید. معبدهایی که حدود دو هزار سال است که در این منطقه قرار گرفته اند.

تمدن گمشده مایا ها در جزیره فلورس به معنی "جزیره بزرگ وسط دریاچه" در کشور گواتمالا می باشد. در زمان های قدیم اعتقاد داشتند که این جزیره محل زندگی شمن‌ ها بوده است. شمن ها به معنی جادوگران بودند.

مایاها تمدنی مزوامریکایی هستند یعنی از مردمان بلیز، مکزیک، ال سالوادور، گواتمالا و هندوراس بودند.

در آن دوران با قبیله‌های اطراف خود یا می‌ جنگیدند یا صلح می ‌کردند و هدف مشترک آنها مهارت در پزشکی و ستاره‌شناسی و داشتن یک تقویم پیچیده بود.

منبع: آژانس هواپیمایی مارال